خدمات ما | جراح مغز و اعصاب
خدمات ما
خدمات ما
تنگی کانال نخاعی و سرخوردگی های مهره
درمان جراحی تنگی کانال نخاعی گردن: زمانی مطرح میشود که روش‌های غیرجراحی مؤثر واقع نشده باشند، یا علائم بیمار به‌گونه‌ای پیشرفت کرده باشد که نشان‌دهنده درگیری شدید نخاع یا ریشه‌های عصبی باشد.
به‌طور خاص، در صورت بروز ضعف عضلانی، اختلال در راه رفتن، یا بی‌اختیاری ادرار و مدفوع، جراحی ممکن است تنها گزینه مؤثر باشد. درمان جراحی تنگی کانال نخاعی کمر: زمانی که درمان‌های غیرجراحی نتوانند علائم تنگی کانال نخاعی کمر را کنترل کنند، پزشک ممکن است جراحی را به‌عنوان بهترین گزینه درمانی توصیه کند.
نوع جراحی انتخاب‌شده بستگی به شدت تنگی، محل دقیق آن، وضعیت ستون فقرات و شرایط کلی بیمار دارد. ۱. لامینکتومی (Laminectomy) ۲. دیسککتومی (Discectomy) ۳. جراحی کم‌تهاجمی (MIS – Minimally Invasive Surgery) ۴. فیوژن یا تثبیت مهره‌ها (Spinal Fusion) جراحی سرخوردگی مهره کمری یا اسپوندیلولیستزیس: روش درمانی قطعی و موثر برای مدیریت درد و عوارض ناشی از سرخوردگی مهره کمری است. اسپوندیلولیستزیس در اثر جابه جایی نادرست مهره های کمری و قرارگیری نامناسب روی همدیگر اتفاق میافتد و عوارض مختلفی برای بیمار ایجاد میکند.
هیدروسفالی
هیدروسفالی زمانی ایجاد میشود که تعادل بین تولید، گردش و جذب مایع مغزی نخاعی (CSF) در مغز به هم بخورد.
در بزرگسالان، این اختلال می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد و بسته به نوع علت، شکل های متفاوتی از هیدروسفالی بروز پیدا میکند.
به طور کلی، سه نوع اصلی از هیدروسفالی در بزرگسالان شناخته شده است: هیدروسفالی انسدادی (غیرارتباطی)، هیدروسفالی ارتباطی و هیدروسفالی فشار نرمال (NPH). در گام نخست، بررسی دقیق علائم بیمار نقش کلیدی دارد.
نشانه‌هایی مانند اختلال در راه رفتن، بی‌اختیاری ادرار، اختلالات شناختی، سردردهای مزمن یا کاهش سطح هوشیاری می‌توانند پزشک را به‌سمت احتمال وجود هیدروسفالی هدایت کنند.
پس از ارزیابی بالینی، تصویربرداری مغزی با استفاده از MRI یا CT scan انجام میشود که معمولاً بزرگ‌شدگی بطن‌های مغز و تغییرات دیگر را نشان می‌دهد. MRI همچنین می‌تواند به پزشک در تشخیص انسداد، تومور، خونریزی یا علائم التهاب کمک کند.
جراحی دیسک گردن
جراحی دیسک گردن یک نوع پروسهٔ پزشکی است که برای کاهش یا حذف فشار وارده بر رشته‌های عصبی گردنی انجام میشود. این فشار معمولاً به دلیل بیرون زدگی دیسک گردن ایجاد میشود که می‌تواند درد شدید، بی‌حسی و یا ضعف در دست‌ها و شانه‌ها ایجاد کند. روش‌های مختلفی برای انجام این جراحی وجود دارد، از جمله جراحی دیسک گردن از جلوی گردن (ACDF) که شامل برداشتن دیسک گردن آسیب دیده و اغلب جایگزینی آن با یک ایمپلنت یا فیوژن است. پزشکان عموماً این جراحی را فقط زمانی توصیه می‌کنند که روش‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی یا داروهای ضد التهابی موفق نبوده باشند. دوران بهبود پس از جراحی ممکن است چند هفته تا چند ماه به طول بینجامد، اما بسیاری از بیماران پس از آن تجربهٔ کاهش چشم‌گیر در درد و بهبود عملکرد دارند. انتخاب این نوع جراحی باید با دقت و با مشورت پزشک متخصص انجام شود. جراحی دیسک گردن معمولاً به عنوان آخرین راه حل برای درمان شرایطی که به سایر روش های درمانی معمول پاسخ نداده‌اند، مورد استفاده قرار میگیرد. این جراحی ها زمانی انجام میشود که علائم ناتوان کننده ای همچون درد شدید، بی‌حسی، ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی ناشی از فشار بر ریشه‌های عصبی یا نخاع وجود داشته باشد. افرادی که با درمان‌های محافظه‌کارانه مانند فیزیوتراپی، داروهای ضد التهابی و تزریق‌های استروئیدی تسکین نیافته‌اند، ممکن است نیاز به جراحی دیسک گردن داشته باشند.
جراحی دیسک کمر
جراحی دیسک کمر در صورتی که روش های غیرجراحی برای درمان بیماری دیسک کمر کارساز نباشد و مورد استفاده قرار میگیرد و طیف وسیعی از روش های مختلف را دربرمیگیرد. اینکه چه روشی مناسب شرایط بیمار است حتما باید زیر نظر پزشک جراح مغز و اعصاب انجام شود . جراحی دیسک کمر یکی از کم عارضه ترین جراحی های ستون فقرات محسوب میشود و معمولا با برش کوچکی در حد 5 سانتیمتر این جراحی انجام میشود .
جراحی دیسک کمر باز:یک روش جراحی است که برای دیسک‌های حاد و پیچیده با عوارض جدی استفاده میشود. در دیسک‌های بزرگ یا دیسک‌هایی که علائم عصبی دارند، بهتر است که دیسک در زیر دید مستقیم جراح خارج شود؛ بنابراین جراحی باز اولویت دارد.
انواع دیگر جراحی دیسک کمر:
۱- جراحی‌های کم‌تهاجمی و بسته دیسک کمر۲- جراحی آندوسکوپی دیسک کمر ۳- لیزر دیسک کمر
جراحی تومور مغزی
جراحی تومور مغزی خوش‌خیم یکی از اصلی ترین روش‌های درمانی است که با هدف برداشتن کامل تومور و بهبود کیفیت زندگی بیمار انجام میشود. استفاده از تکنولوژی های پیشرفته میزان موفقیت این جراحی را به طرز چشم‌گیری افزایش داده است. یکی از رایج ترین روش‌ها، کرانیوتومی یا جراحی باز مغز است که در آن جراح بخشی از جمجمه را برداشته و به تومور دسترسی پیدا میکند. این روش برای تومور هایی که در نواحی عمیق یا نزدیک ساختار های حیاتی مغز قرار دارند، بسیار مؤثر است. استفاده از تکنولوژی هایی مانند دستگاه نویگیشن و میکروسکوپ جراحی در این روش، دقت جراحی را افزایش داده و خطر آسیب به بافت‌های سالم را کاهش می‌دهد. جراحی تومور مغزی از راه بینی: به عنوان جراحی آندوسکوپیک قاعده جمجمه شناخته میشود، از طریق حفره های بینی به سمت نواحی خاصی از مغز انجام میشود. در این روش، جراح از طریق سوراخ های بینی وارد سینوس اسفنوئید میشود که در پشت بینی و نزدیک قاعده جمجمه قرار دارد. سپس، با عبور از این مسیر و استفاده از ابزارهای تخصصی، به تومورهای هیپوفیز، کرانیوفارنژیوم، یا سایر تومور های قاعده جمجمه دسترسی پیدا میکند. این مسیر به ویژه برای تومور هایی که در نزدیکی عصب های بینایی، عروق خونی مغز و غده هیپوفیز قرار دارند، بسیار موثر است.
آسیب و خونریزی های مغزی
خونریزی مغزی به معنای خروج خون در داخل یا اطراف بافت مغز است و می‌تواند در قالب هموراژ داخل‌مغزی، خونریزی زیر عنکبوتیه، ساب‌دورال، اپیدورال یا خونریزی بطن‌ها رخ دهد. علل آن بسیار متنوع‌اند: از ضربه‌های شدید سر (سقوط، تصادف، ضربه مستقیم) گرفته تا علل غیر ضربه‌ای مانند آنوریسم مغزی، مالفورماسیون عروقی، اختلالات خونریزی‌زا، تومورهای مغزی، فشار خون بالا یا مصرف داروهای ضدانعقاد. در بیماران بالغ، فشار خون کنترل نشده یکی از مهم‌ترین عوامل خونریزی مغزی به شمار می‌آید، در حالی که در جمعیت کودکان، علل عروقی مانند مالفورماسیون شریانی-وریدی (AVM) و اختلالات انعقادی سهم بیشتری دارند. ([turn0search0] ) در زمینه آسیب ضربه‌ای، خونریزی مغزی ممکن است به صورت هماتوم ساب‌دورال یا اپیدورال، یا پارگی عروق داخل مغز همراه با ضربه مغزی منتشر دیده شود.
علائم اولیه خونریزی مغزی می‌تواند شامل سردرد ناگهانی شدید، تهوع و استفراغ، تشنج، ضعف یا بی‌حسی موضعی، کاهش سطح هوشیاری و علائمی مانند تغییر در تکلم یا بینایی باشد. تشخیص سریع با استفاده از تصویربرداری (معمولاً سی‌تی اسکن بدون تزریق) برای تشخیص سریع خونریزی و تصمیم‌گیری درمانی ضروری است.
آسیب های نخایی و شکستگی ستون فقرات
آسیب‌های نخاعی (Spinal Cord Injury, SCI) و شکستگی‌های ستون فقرات از جمله آسیب‌های نوروسرجیکال با پیامدهای جدی و طولانی‌مدت هستند که هر سال بین ۲۵۰,۰۰۰ تا ۵۰۰,۰۰۰ نفر را در سطح جهان گرفتار می‌کنند؛ شایع‌ترین علل تروما شامل تصادفات رانندگی، سقوط و خشونت است، اما علل غیرتروما مانند تومورها، بیماری‌های عروقی یا دژنراتیو نیز قابل‌توجه‌اند. آسیب نخاعی می‌تواند موجب قطع یا اختلال مسیرهای حرکتی، حسی و خودکار (اتونومیک) شود و بسته به سطح و کامل یا ناقص بودن ضایعه، پیامدها از کاهش اندک حس تا فلجی کامل و اختلالات تنفسی متغیر است. در مدیریت اولیهٔ تروما، ثبات راه هوایی، تثبیت ستون فقرات، حفظ همودینامیک و جلوگیری از آسیب ثانویه (کاهش ایسکمی، کنترل فشار و التهاب) اهمیت حیاتی دارد؛
شکستگی‌های ستون فقرات خود طیف گسترده‌ای دارند: از شکستگی‌های فشاری ساده در مهره‌های کمری تا شکستگی‌های ناپایدار همراه با جابجایی که می‌تواند نخاع را فشرده یا قطع کند.
تومور نخایی
تومورهای نخاعی یا هر نوع زایده‌ای در ناحیه نخاع می‌تواند منجر به درد، مشکلات عصبی و در برخی موارد، فلج شود. این تومورها، چه سرطانی باشند و چه خوش‌خیم، ممکن است تهدیدی جدی برای حیات یا منجر به معلولیت‌های دائمی شوند. برای تشخیص و درمان به‌موقع تومور نخاعی، لازم است که به یک جراح متخصص مغز و اعصاب مراجعه شود. یک جراح ماهر در این زمینه می‌تواند به طور مؤثر بیماران را در روند درمان همراهی کند.
درمان تومور نخاع به وضعیت کلی بیمار از جمله نوع، اندازه، محل قرارگیری تومور در نخاع بستگی دارد. یکی از اصلی‌ترین روش‌های درمان تومور نخاع جراحی است. این روش برای حذف تومور و حفظ عملکرد عصبی استفاده میشود. اگر به هر دلیلی امکان جراحی وجود نداشته باشد، روش‌های غیر جراحی مانند شیمی درمانی و رادیوتراپی به کار گرفته میشود. با رادیوتراپی سلول‌های سرطانی تخریب می‌شوند یا سرعت رشد آن‌ها کاهش پیدا میکند. در روش شیمی درمانی نیز از داروهای قوی برای کشتن سلول‌های سرطانی در سراسر بدن استفاده می‌کنند. برای آشنایی بیشتر با روش‌های درمانی توصیه می‌کنیم تا پایان مقاله با ما همراه باشید.
